ABOUT

Wel, it was a hell of a ride! Als 21-jarige met een diploma Bedrijfscommunicatie en Taal & Letterkunde op zak had ik dan wel een “mooie basis” om aan de slag te gaan; ik had in het minst een idee van wat ik wou, waar ik naartoe wou en hoe mijn leven er vanaf dat moment zou gaan uitzien. Dus ik deed wat ik tot dan toe altijd had gedaan: I started husteling.

Als een gek schreef ik bedrijven aan in de meest uiteenlopende sectoren met de hoop om als “junior zonder werkervaring” toch maar ergens aan de slag te kunnen gaan. That shit wasn’t easy. Je moest in die tijd bijna smeken om een baan (talking about 2013, iykyk). En zo kwam ik uiteindelijk in een sector - en vooral jobs - die totaal niet voor mij waren weggelegd. Ik werkte namelijk 1 jaar als Rekruteringsconsulente en 2 jaar als Commercieel Adviseur in de Bank & Verzekeringssector.

Al snel voelde ik aan dat dit ‘t ‘m niet zou worden en dat jobs in de Marketing & Communicatie m’n hart wél sneller deden slaan. Pas na 5 jaar proberen en solliciteren, kreeg ik eindelijk de kans om binnen die branche aan de slag te gaan. En boy o boy! Wat een opluchting om éindelijk binnen mijn sterktes te kunnen werken.

Hoe dan ook: het was stukken beter, maar ik was er nog niet. En opnieuw drong dit gevoel zich heel sterk op. In plaats van op dat moment eens goed naar mezelf te luisteren en in te tunen met m’n diepste verlangens en “wat wil ik nu écht?”, koos ik - opnieuw! - voor de veiligste weg en vooral voor wat society en andere mensen van me verwachtten.

“Bureaujob niks voor jou? Een diploma taal- en letterkunde is toch ideaal om in het onderwijs te gaan?". Et voilà, ya girl did what she had to do en een nieuwe uitdaging was geboren. Ik startte de Specifieke Lerarenopleiding, worked my ass off met eindeloze lesvoorbereidingen en gaf de jaren erna les in maar liefst 6 verschillende scholen. Or should I say: I did a lot of getjolen.

Diep vanbinnen was mijn ondernemersdroom alleen maar gegroeid. Hoe meer ik voelde dat het niet mogelijk was, of dat het verder van me afstond dan ooit, hoe sterker het verlangen om het effectief te gaan doen. Some day! en vooral; better sooner than later.

Flashforward to 2020: corona sloeg toe en lesgeven was geen easy shit that time. En zo besloot ik - als 29-jarige chick - éindelijk het heft in eigen handen te nemen. Cause what the hell was I waiting for?